ستاره امید

شب که میشوددلم بی سبببهانه تو رامی گیردکاش بودیهیچ میدانستی نبودنتشب غم انگیزم راخیالت دل انگیز می کندو معجزهدوست داشتنِ توست که حتی بدون حضورِ خودت هر روزدر من اتفاق می افتدزیباترین عشقدلم میخواهد ساعتها به چشمان مستت بنگرمغرق شوم درنگاه عاشقانه ات وبگویم میخواهمت دوستت دارمباش تاباشمچون بودنم تنها درکنارتو معنا داردای آشنای منبرخیز و با بهارِ سفر کرده بازگردتا پر کنیم جامِ تهی از شراب راوز خوشه های روشنِ انگورهای سبزدر خُم بیفشریم میِ آفتاب رابهـار نارنـج آورده امبا عطـر نگاهـمطعـم چـای صبح استهمـراهعسـل لبهایتـــ دل پذیرترینصبحانـه امروزدر حاشیه ی لب هایت تمام شب را قدم می زنم شاید بوسه ای اتفاق افتادڪجاے دنیاے تـو بمانـم ڪهآرزوهاے بارانیم به تـرنم عشـقآغشته شـود من با بـوسه هاے بارانـے تـو خلق شـده ام مرا میان بـازوانتپشت تمام واژه هاےاحساسپنهان ڪنمعجزهدوست داشتنِ توست که حتی بدون حضورِ خودت هر روزدر من اتفاق می افتدیک شب بیا و گیره از موهایِ من وا کن تا مو به مو از بر کنی این دلربایی رامن تورو میخوام نه شبیه تورونه حتی بهتر از تورو بهتر از تو از دید من وجود نداره هیچکس نمیتونه اونحسی که تو بهم میدی رو بدهکاش عاشق شدن همینقدر که نیمامیگه ساده و رویایی و قشنگ بود به تو که می رسم مکث می کنمانگار در زیبایی ات چیزی جا گذاشته اممثلا در صدایت آرامشیا در چشم هایت زندگیاستاد شهریار بعد از دیدن معشوقه ﺟﻮﺍﻧشﺳﺮ ﻭ ﻫﻤﺴﺮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﮔﺮﻭ ﺑﻮﺩ ﺳﺮﻡﺗﻮ ﺷﺪﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﭘﯿﺮﯼ ﭘﺴﺮﻡﺗﻮ ﺟﮕﺮﮔﻮﺷﻪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺷﯿﺮ ﺑﺮﯾﺪﯼ ﻭ ﻫﻨﻮﺯﻣﻦ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺟﮕﺮﻡ ستاره امید...

هر شبمن و مهتاب با بوسهبدرقه ات می کنیم تا خواب بخواب ای شُکوه هر شعر و شیدایی بخواب ای دلیل آفتاب و هر روشنایی بخواب که فردا زندگیبا چرخشِ چشمان تو آغاز خواهد شدعاشقانه های دل انگیزی زیرزبان توستlrm; lrm; zwj; lrm; وقفل های نهان بردهانتبا کلید بوسه های آتشین می گشایمش چنان می بوسمت که هردوگرم وعاشقترشویمتوازبوسه های داغ من من از ترنم عاشقانه های توبگو دوستم داری تا زیباتر شومبگو دوستم داری تا انگشتانم طلا شودو ماه از پیشانی ام بتابد بگو دوستم داری تا زیر و رو شومتبدیل شوم به خوشه ای گندم یا یکی نخلبگو دل دل نکن بگو دوستم داریتا شعرهایم بجوشد و واژگانم الهی شوندعاشقم باش تا با اسب به فتح ِ خورشید برومگویا تو رااز سال ها قبل دوست داشته امقبل تر از گریه های کودکی امقبل تر از لیلی قبل تر از زلیخاشاید قبل تر از آنکه دانه ی گندمیآدمی را به زمین بکشاند.من تو را قبل تراز واژه ی عشق، دوست داشته آنگفته بودمریز گردهای عشقِمن به تُ در همه جاپخش شدهبد نیست اگر مبتلایم بشوی ستاره امید...

دوست داشتنت زیباترین حس دنیاست به بوئیدن پرتقال می ماند به عطر نرگس و رایحه ی یاس وقتی عاشقت شدمنمی دانستم تکه ای از بهشت در دوست داشتن تو، توصیف می شودتڪرار می ڪنم تو رادر تمام شعرهایم تو می روی از درون هر چه که احساس مرا در انعکاس نفسهایتتڪرار می کند تو دوستت دارم های مرا به انزوا می کشانی در لابلای سکوتی سردمن عهد بسته ام کهتمام فصول تو رابسرایم درعاشقانه ترین فصلدر عاشقانه های مڪرر و در دیوان عشـــــقبہ ستــاره ها بنگر ڪہ چطور دیوانہ وار عشق بازے میڪنند بہ آسـمان بنگـر ڪہ چطـور در سیــاهے خود مست میشـود بہ اقیــانوس بنگــر ڪہ چطور تن شرجیش دل امواج را آب میڪند تو نیـز هم رنــگ جمـاعت شــو مست شو دیوانہ شو و رد پاےعشــق را بر لبـم بوســہ بزندر من بچرخ در من برقصگونه هایم از تو گلگون است و لبخندم از تــو شرمم از گرماے توست وچشمانم از تو خمار ببینمن و تو فقط چند دقیقه در یکجا اتاق نفس ڪشیده ایم و من این چنین مستملبهای مااحساس عمیق عشق را نابلدند بیا تا مصاحبتی عاشقانهچشمهایمان را به هم تعارف کنیمقسم به جانِ عزیزت که در شبِ عُسرتغمِ بزرگِ مرا غمگسار خواهد کشتتو در کنارِ منی نه تو در خیالِ منیمرا که مستِ تواَم این خمار خواهد کشت ستاره امید...

دوستت دارمشبیه لبخند زدن با رژِ قرمزشبیه قدم زدن در میان گلها و باراني که غافلگیرم کند دوستت دارم شبیه غزل شبیه سپیدشبیه نامه هایِ شاملو به آیداچقدر دوست داشتن تو خوب است دوست داشتن توماهی قرمز هیچ سفره هفت سینی نیست دوست داشتن توعین ساعت تحویل سال است همیشه منتظرش مانده امدوست داشتن تو عیدی اول فروردین استدوستت دارم گفتنش ساده استشنیدنش هم اما فهمیدنشدشوارترین کارِ دنیاست این روزهااما همین دشواری زیباست زیباست برایِ خاطرِ اطمینانِ دلت که بفهمدهر آواره ای عاشق نیستهر رهگذری لیلیو تو مجنون خاطره هایِ هرکس نخواهی بود اینکه بگویم تو را دوست دارم یا عاشقت هستمحرف دقیقی نیستبهتر است بگویم به تو اعتقاد دارم اعتقاد قلبیعمیقآن چیزی که نمی گذارد دیوانه بشویآن چیزی که نمی گذارد از هم فروبپاشینمی گذارد به سَر تا پای دنیا نگاه کنی و بگویی که چیتو تنها چیز این دنیا هستی که با عقل جور در میایدم تو نبودی دیوانه می شدمباید خیال کنمهستی و دوستم داریباید خیال کنمامشب زودتر از همیشه خوابیده ایکه شب بخیر نگفتی باید خیال کنمچقدر حرف داریم که فردا بزنیمباید خیال کنم و خیال کنم وخیال کنمبعضی چیزها رانمیشود باور کردبهار همین جاست حوالی عطر گیسویش روی این گونه های گل کرده ودور و بر همین دستهای لطیف میدانی بهار همین کنار هم بودن هاستسالَ م راگردش زمین به دور خورشید تازه می کندروحم را گردش خودم به دور تویک شب بخیر حال مرا خوب می کند آن را بگو و نسخه ی من را تمام کن ستاره امید...

از وقتیدوست داشتنتدر رگ هایم جریان گرفتجور دیگر زنده امانگارماهی های سرخاز زیر پوستمراه دریا راپیدا کرده اند و بهارنام ديگر توستوقتى كه برگ برگ كسالت تقويم هااز نفس هاي حضورت سبز مى شودعید است و عیدی میدهدآسمان به زمین بارانش رادرختان به طبیعت شکوفه هایشان راو من به تو جانم را از من بپرسی عشق چیست چشم هایم را میبندم به تو فکر میکنم و به بهترین پاسخناخود آگاه لبخندی روی لبم مینشیندآری عشق همین استعشق جانتو گلِ یاسی نرگسی نسترنیکه هر صبح مست می شوماز عطرِ نفست تو هوای تازه ی سحریکه می پیچد در این حوالیو من پُر می شوم ازحسِ نابِ خواستنت تو عشقی نفسی آرامِ جانیترنم بارانی شبنمیخودِ صبحی طلوعیآفتابیمثلا بیا بغلم کن و کنار گوشم آهسته بگویی بی خیالِ تقویم ها نازدردانه ام مثلا پیرهن آبی ات را که بپوشی بهار می شود و عینک آبیت را بزنی بهارتر مثلا سر روی شانه ات بگذارم و با ناز بگویم فروردین و مهر و اسفندش چه فرقی داردوقتی بهار آغوش شماست اصلا به رفت و آمد این فصل ها اعتباری نیست بهار خودِ خودِ شمایی حضرت دلبر مثلا یک عمر بهارم باشی مثلا چهارفصل بهارت باشمصبوری مرداب را دارمآرامشی عمیقکه سنجاقک ها را پابند کرده استقبل از آنکه بخوابمنام تو را به خاطر داشتماز من دورنشوکه نبودنتچون جای خالی دندانی مرا آزار می دهد ستاره امید...

طوری دوستت می دارمکه هر شبانه روز بی آنکه ببینمتبی آنکه ببوسمتبی آنکه لمست کنمبودنی ترین بودنیِ شخصِ جهانم شده ایبرای دوست داشتنت قلب کوچکم کافی نیست تورا باید با جان پرستید از دوست داشتنت کوتاه نیامد از زمین تا آسمون پل زد از غرور گذشت و عاشقانه به پات موند حرفی کمی نیست تورا خواستن تورا داشتن دل قرصی میخواد اراده محکم وصبری بی پایانبرای دوست داشتنت قلب کوچکم کافی نیست تورا باید با جان پرستید بیا دستاتو بده به من گم شیم تو دنیای خودمون همون دنیایی که فقط منم و تو همون دنیا کهپر از اهنگایی که واسه هم میفرستیم همون دنیایی کهمن سکوت میکنمو تو به سکوتم گوش میدیهمون دنیایی که تو برای تو دردا یه آغوش میشیهمون دنیایی که فقط من و تو میدونیم چقدر قشنگه بیا بریم بیا بریم تو دنیای خودمون همونجا که من واسه همیشه دارمت همونجا که تو شبیه دیوونه ها داد میزنی دوست دارمقشنگ ترین قسم رو سعدی داده وقتی گفتبه وصالzwj;zwj;تبه وصالzwj;zwj;تکه مرا طاقت هجران تو نیست ستاره امید...